Als je een definitie zou kunnen geven aan het begrip jeugdzorg, zou deze als volgt zijn: “Helpen bij opvoeden en opgroeien”. Jeugdzorg is het werken voor ouders en kind in lastige situaties. Dit vraagt kennis over het opgroeien en opvoeden, over de (ortho)pedagogiek en  ontwikkelingspsychologie, maar ook de vaardigheid om risico’s in te schatten die kinderen lopen en de kennis over loyaliteitsproblemen die kunnen ontstaan.
Bij jeugdzorg heb je altijd te maken met de duale cliëntrelatie. Enerzijds wordt er hulp geboden aan het kind bij opgroeien en anderzijds worden de ouders ondersteund bij het opvoeden. Deze dualiteit is ook terug te vinden in de Internationale Rechten van het kind, namelijk: “het gaat om het kind, maar het kind kan niet gedijen zonder ouders/opvoeders” (Rijksoverheid, 2011). 
Kortom, jeugdzorg richt zich op het begeleiden en ondersteunen van en hulp bieden aan jeugdigen in de leeftijd van 0- 23 jaar waarbij sprake is van een vorm van psychosociale problematiek en daarnaast richt zij zich ook op de ouders van deze jeugdigen.